پنجشنبه, ۲۹ فروردين ۱۳۹۲، ۰۶:۴۵ ب.ظ
لبیک یا خامنه ای ( سبک زندگی ) [10]
سوره مائده - آیه 5 :
«به زودی خداوند قومی را برانگیزد که خدا آن ها را دوست دارد و آن ها نیز خداوند را دوست دارند.»
در زندگی این برنامه را داشته باشیم که هرکاری می خواهیم انجام بدهیم، یک جنبه اش برای دوستی خدا باشد. اگر اینگونه باشد، بسیاری از اعمالی که ما فکر می کنیم هبط می شود و هدر می رود، هدر نمی رود؛ چون انگیزه‌ی اصلی ات خدا بوده.
بسیاری از تلاش و مجاهدت هایی که فکر می کردیم به نتیجه نمی رسد، به نتیجه می رسد.
می توانیم از صفات خوب و اثباتی و صفات حُسن خداوند نهایت استفاده را بکنیم.
آقا امیرالمؤمنین (ع) یک عمر کمک می کرد و ناسزا می شنید. کمک نمی کرد که محبت علی در دل طرف جا بگیرد، کمک می کرد که مزدش را از خدا بگیرد.
درصدی از احترام گذاشتن فرزندان به والدین، برای این است که والدین قدردانی کنند. درصد اعظمش برای اطاعت از دستور خداست؛ و بالوالدین إحسانا.
یا احترام گذاشتن والدین به فرزندان.
پدر و مادر خوب باشند یا بد، تو وظیفه ات احسان است. این احسان حتما مزد دنیایی دارد. یعنی به جای اینکه از مسیر دیگری وارد شوی و بخواهی دنیا را با حقارت ها و ذلت ها به دست بیاوری، به پدر و مادری که حقوقت را رعایت نمی کنند، احترام می گذاری. - اگر رعایت می کنند که احترام گذاشتن هنری نیست -
روایت : «هرکس عبادت خالصانه‌ی خویش را بسوی خدا بالا بفرستد، خداوند بهترین مصلحت را بسوی او پایین می فرستد.»
دنیای ما با مصلحت های الهی می چرخد.
خیلی از ما هنوز سر مصلحت و عدالت خداوند درگیریم. وقتی می گوییم مصلحت خدا، ما نمی توانیم تشخیص بدهیم به شخص خوش می گذرد یا نه، و عاقبتش چیست.
الزاما کسی که امکانات و وسایل دارد، ناراحتی هایش کمتر از کسی که ندارد، نیست. به امکانات نگاه نکنید، ما نمی دانیم دردهای مردم چقدر است که سریع خط کش می گذاریم و مقایسه می کنیم!
درد و ناراحتی در دنیا روزی است، همانطور که خوشحالی روزی است. تقسیم شده است.
نمی شود بر کرسی قضاوت نشست و عدالت خدا را زیر سوال برد.
از این طرف ما کار معنوی می کنیم که می شود عبادت، و از آن طرف خداوند از بالا کار مادی می کند.
اشتباه است که فکر کنیم عبادت کردن فقط برای بهشت رفتن است! عبادت در زندگی ما تاثیر دارد.
معنویت میزان شادابی را در زندگی بالا می برد و میزان درد را کاهش می دهد. شادمانی هایی که معنویت باعث آن است خیلی بیشتر است، چون مصلحت ها را تغییر می دهد.
در گیر و دار زندگی، پناهگاه های نامناسب در سبک زندگی غربی الکل، اعتیاد، موسیقی و .. است. خداوند در زندگی مؤمنین پناهگاهی معرفی کرده است تحت عنوان عبادت، زیارت، توسل، اشک.
مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیداری که با سید حسن نصرالله داشتند، فرمودند من هرگاه کارم گیر می کند برای نماز و توسل به جمکران می روم و امام زمان (عج) یا گره از کارم باز می کند، یا به ذهنم می اندازد گیر کار را چگونه رفع کنم.
توسل به امام حی و حاضر برای رفع مشکلات. امامان ما شاهد و غایب ندارند. همان اندازه که امام زمان (عج) در زمان غیبت دستش باز است و تاثیر دارد، در زمان حضورش هم همین اندازه دستش باز است. ولی مشکل ما به «تو خود حجاب خودی از میان برخیز» بر می گردد.
توسل‌مان به امام زمان قوی نیست.
امام حسین و امام رضا (ع) دور و نزدیک ندارند، ولی اشکال از ماست؛ چون ضریح را نمی بینیم توسل‌مان پایین می آید! در نتیجه آن مصلحت جابجا نمی شود.
توسل به امام زمان، امام زمانی و در مسیر اهل بیت (ع) زندگی کردن.
امام زمان (عج) در نامه ای به شیخ مفید می فرمایند :
«ما پشت سر مؤمنان شایسته‌کردار می ایستیم. با نیایش و دعایی که از فرمانروای آسمان ها و زمین پوشیده نمی ماند. آنان را حفاظت می کنیم، از این‌روست که قلب های اولیاء و دوستان ما، با دعای ما به بارگاه الهی، آرامش و اطمینان پیدا می کنند.»
کاری که امام زمان (عج) در حق ما می کند، ما در حق هیچ کس نمی کنیم؛ فرمود والله روزی 100 بار دوستان و محبانم را به اسم دعا می کنم.
در زیارت جامعه که از زبان مبارک امام هادی (ع) نقل شده می گوییم «یا ولی الله، إنّ بینی و بین الله عزّوجل ذنوباً لایأتی علیها الا رضاکم» «مَن أرادالله بدأ بکم» مسیری که از آن رضای خدا را کشف کنیم، شمایید. [اهل بیت علیهم السلام]
و خداوند این را خواسته است «وابتغوا الیه الوسیلة» فرموده از این مسیر بالا بیایید.
+ «الذین قالوا ربّنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة الّا تخافوا و لاتحزنوا و أبشروا بالجنةالتی کنتم توعدون.»
هرگاه گیر کردی و دیدی بخاطر فشار معنوی دوست داری خوب باشی، ولی جامعه نمی گذارد، دوست داری با خدا باشی ولی نفس نمی گذارد، این آیه را با توجه بخوانید.
مشکل ما در «ربّنا الله» گفتن ما نیست، مشکل در «ثم استقاموا» است؛ استقامت.
کسانی که تصمیم می گیرند در ظاهر و در سبک زندگی‌شان تغییرات حسینی ایجاد کنند؛ در باطنم، در ارتباطم با جانمازم، در توسلاتم به اباعبدالله (ع) استقامت کنم و پای امام حسین بایستم.
می فرماید برای کسانی که استقامت کنند، «تتنزل علیم الملائکة» غیر از رقیب و عتید، ملائکه ای برایشان نازل می کنم که هرجا گیر افتادند و احساس کردند ایمان و نفس‌شان دارد کم می آورد، «لاتخافوا» ملائکه به آن ها بگویند نترس، «ولا تحزنوا» و غم را از زندگی‌شان می برم.
چه کسی باید به ما بگوید نترس که ما اطمینان داشته باشیم درست زندگی کنیم !؟ خدا می گوید من می گویم نترس!
«و أبشروا بالجنةالتی کنتم توعدون» غیر از اینکه در سبک زندگی‌تان آرامش قرار می دهم، شما را بشارت می دهم به بهشت و رضوان الهی موعود.
استقامت؛
بدون توسل روزانه - و اگر نشد هفتگی - به اباعبدالله (ع) و بدون این دور هم جمع شدن ها، نمی شود در این جامعه سالم ماند، نمی شود بدون امام حسین حرکت کرد و نبُرید.
وقتی از معنویات دور می شوی، حب امام زمان و اباعبدالله کم کم فراموش می شود، تبدیل به بی تفاوتی می شود و در نهایت به پشیمانی تبدیل می شود!
کسی که از در خانه‌ی امام حسین برود، دیگر به این سادگی بر نمی گردد. مراقب باشید.
این توسل در شیرینی زندگی ما تاثیر دارد.
+ «الذین آمنوا أشدّ حبّاً لله»
عاشق زن و فرزند و دوست و رفیقت باش؛ ولی أشدّ حُبّاً باید برای خدا باشد.
بالاترین درجه‌ی محبت بین علی (ع) و زهرا (س) بود؛ و حضرت علی و حضرت زهرا حُب بین حسین (ع) و زینب (س) را به عنوان حب الگو معرفی می کردند. و دیدیم که در کربلا حضرت زینب (س) أشدّ حُباً لله را چقدر زیبا نشان داد؛ دست زیر بدن مبارک اباعبدالله برد و رو به آسمان گفت «اللهم تقبل منّا هذالقربان».
اگر جایی دنیای تو با خدا تلاقی پیدا کرد، باید دنیا را خط بزنی؛ هرکسی هست، دوست و رفیق و .. چون دارد تو را از خدا دور می کند و این در زندگی ات تلخی می آورد.
اگر سرت به سنگ بخورد و بر گردی هم، دیگر سبک زندگی ات شیرین نیست. قرار شد أشد حُباً تو برای خدا باشد.
+ «الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله بأموالهم و أنفسهم اعظم درجة عندالله و أولئک هم الفائزون.»
کسانی در زندگی به آرامش می رسند کسانی هستند که ایمان می آورند، «و هاجروا» اگر جایی بدی دیدند خودشان را از بدی دور می کنند، ولو اینکه از این شهر بروند. «و جاهدوا» تمام وقت مشغول مبارزه هستند. اگر جواب نگیرند برایشان مهم نیست. «فی سبیل الله» چون در مسیر خداست؛ مقصود تویی کعبه وبتخانه بهانه.
امام (ره) فرمود ببریم پیروزیم، ببازیم پیروزیم.
+ «ألم یعلم بأن الله یری»
دیدن چشم خداوند تبارک و تعالی در زندگی.
بسیاری از ناراحتی ها و غم های ما، بخاطر لایه‌ی پنهان زندگی ماست. چون در لایه‌ی پنهان فکر می کنیم محیط امنی را فراهم کرده ایم و خدا نمی بیند.
برای توی بچه شیعه‌ی امام حسینی خداوند اجازه نمی دهد این شیرینی گناه به دهنت مزه کند. این لایه‌ی پنهان کنار خواهد رفت و زندگی ات را تلخ می کند.
+ «یا ایهاالذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوالله لعلّکم تفلحون»
روی صبر خودتان کار کنید - روی صبر اطرافیانتان کار کنید - ارتباطاتتان را بیشتر کنید.
دستور خداست. مؤمنان همدیگر را دوست نداشته باشند چه کسی را دوست داشته باشند !؟
اباعبدالله (ع) شب عاشورا بیعتش را از همه برداشت، ولی اصحابش چرا ماندند؟ پای همدیگر بایستید.
«واتقوالله» بعد که ارتباطتان را محکم کردید، بخاطر خدا ارتباط داشته باشید. پایه‌ی هم برای گناه نشوید.
تا زندگی‌تان شیرین شود.
+ «کلّا إن الانسان لیطغی أن رأه استغنی»
اگر در دنیا فقط به شما خوش بگذرد، طغیان می کنید. حافظ این آیه را اینگونه سروده : شهری‌ست پر کرشمه و حوران ز شش جهت / چیزی‌م نیست ورنه خریدار هر شش‌ام!
باید در دنیا درد و ناراحتی داشته باشید.
«به زودی خداوند قومی را برانگیزد که خدا آن ها را دوست دارد و آن ها نیز خداوند را دوست دارند.»
در زندگی این برنامه را داشته باشیم که هرکاری می خواهیم انجام بدهیم، یک جنبه اش برای دوستی خدا باشد. اگر اینگونه باشد، بسیاری از اعمالی که ما فکر می کنیم هبط می شود و هدر می رود، هدر نمی رود؛ چون انگیزه‌ی اصلی ات خدا بوده.
بسیاری از تلاش و مجاهدت هایی که فکر می کردیم به نتیجه نمی رسد، به نتیجه می رسد.
می توانیم از صفات خوب و اثباتی و صفات حُسن خداوند نهایت استفاده را بکنیم.
آقا امیرالمؤمنین (ع) یک عمر کمک می کرد و ناسزا می شنید. کمک نمی کرد که محبت علی در دل طرف جا بگیرد، کمک می کرد که مزدش را از خدا بگیرد.
درصدی از احترام گذاشتن فرزندان به والدین، برای این است که والدین قدردانی کنند. درصد اعظمش برای اطاعت از دستور خداست؛ و بالوالدین إحسانا.
یا احترام گذاشتن والدین به فرزندان.
پدر و مادر خوب باشند یا بد، تو وظیفه ات احسان است. این احسان حتما مزد دنیایی دارد. یعنی به جای اینکه از مسیر دیگری وارد شوی و بخواهی دنیا را با حقارت ها و ذلت ها به دست بیاوری، به پدر و مادری که حقوقت را رعایت نمی کنند، احترام می گذاری. - اگر رعایت می کنند که احترام گذاشتن هنری نیست -
روایت : «هرکس عبادت خالصانه‌ی خویش را بسوی خدا بالا بفرستد، خداوند بهترین مصلحت را بسوی او پایین می فرستد.»
دنیای ما با مصلحت های الهی می چرخد.
خیلی از ما هنوز سر مصلحت و عدالت خداوند درگیریم. وقتی می گوییم مصلحت خدا، ما نمی توانیم تشخیص بدهیم به شخص خوش می گذرد یا نه، و عاقبتش چیست.
الزاما کسی که امکانات و وسایل دارد، ناراحتی هایش کمتر از کسی که ندارد، نیست. به امکانات نگاه نکنید، ما نمی دانیم دردهای مردم چقدر است که سریع خط کش می گذاریم و مقایسه می کنیم!
درد و ناراحتی در دنیا روزی است، همانطور که خوشحالی روزی است. تقسیم شده است.
نمی شود بر کرسی قضاوت نشست و عدالت خدا را زیر سوال برد.
از این طرف ما کار معنوی می کنیم که می شود عبادت، و از آن طرف خداوند از بالا کار مادی می کند.
اشتباه است که فکر کنیم عبادت کردن فقط برای بهشت رفتن است! عبادت در زندگی ما تاثیر دارد.
معنویت میزان شادابی را در زندگی بالا می برد و میزان درد را کاهش می دهد. شادمانی هایی که معنویت باعث آن است خیلی بیشتر است، چون مصلحت ها را تغییر می دهد.
در گیر و دار زندگی، پناهگاه های نامناسب در سبک زندگی غربی الکل، اعتیاد، موسیقی و .. است. خداوند در زندگی مؤمنین پناهگاهی معرفی کرده است تحت عنوان عبادت، زیارت، توسل، اشک.
مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیداری که با سید حسن نصرالله داشتند، فرمودند من هرگاه کارم گیر می کند برای نماز و توسل به جمکران می روم و امام زمان (عج) یا گره از کارم باز می کند، یا به ذهنم می اندازد گیر کار را چگونه رفع کنم.
توسل به امام حی و حاضر برای رفع مشکلات. امامان ما شاهد و غایب ندارند. همان اندازه که امام زمان (عج) در زمان غیبت دستش باز است و تاثیر دارد، در زمان حضورش هم همین اندازه دستش باز است. ولی مشکل ما به «تو خود حجاب خودی از میان برخیز» بر می گردد.
توسل‌مان به امام زمان قوی نیست.
امام حسین و امام رضا (ع) دور و نزدیک ندارند، ولی اشکال از ماست؛ چون ضریح را نمی بینیم توسل‌مان پایین می آید! در نتیجه آن مصلحت جابجا نمی شود.
توسل به امام زمان، امام زمانی و در مسیر اهل بیت (ع) زندگی کردن.
امام زمان (عج) در نامه ای به شیخ مفید می فرمایند :
«ما پشت سر مؤمنان شایسته‌کردار می ایستیم. با نیایش و دعایی که از فرمانروای آسمان ها و زمین پوشیده نمی ماند. آنان را حفاظت می کنیم، از این‌روست که قلب های اولیاء و دوستان ما، با دعای ما به بارگاه الهی، آرامش و اطمینان پیدا می کنند.»
کاری که امام زمان (عج) در حق ما می کند، ما در حق هیچ کس نمی کنیم؛ فرمود والله روزی 100 بار دوستان و محبانم را به اسم دعا می کنم.
در زیارت جامعه که از زبان مبارک امام هادی (ع) نقل شده می گوییم «یا ولی الله، إنّ بینی و بین الله عزّوجل ذنوباً لایأتی علیها الا رضاکم» «مَن أرادالله بدأ بکم» مسیری که از آن رضای خدا را کشف کنیم، شمایید. [اهل بیت علیهم السلام]
و خداوند این را خواسته است «وابتغوا الیه الوسیلة» فرموده از این مسیر بالا بیایید.
+ «الذین قالوا ربّنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة الّا تخافوا و لاتحزنوا و أبشروا بالجنةالتی کنتم توعدون.»
هرگاه گیر کردی و دیدی بخاطر فشار معنوی دوست داری خوب باشی، ولی جامعه نمی گذارد، دوست داری با خدا باشی ولی نفس نمی گذارد، این آیه را با توجه بخوانید.
مشکل ما در «ربّنا الله» گفتن ما نیست، مشکل در «ثم استقاموا» است؛ استقامت.
کسانی که تصمیم می گیرند در ظاهر و در سبک زندگی‌شان تغییرات حسینی ایجاد کنند؛ در باطنم، در ارتباطم با جانمازم، در توسلاتم به اباعبدالله (ع) استقامت کنم و پای امام حسین بایستم.
می فرماید برای کسانی که استقامت کنند، «تتنزل علیم الملائکة» غیر از رقیب و عتید، ملائکه ای برایشان نازل می کنم که هرجا گیر افتادند و احساس کردند ایمان و نفس‌شان دارد کم می آورد، «لاتخافوا» ملائکه به آن ها بگویند نترس، «ولا تحزنوا» و غم را از زندگی‌شان می برم.
چه کسی باید به ما بگوید نترس که ما اطمینان داشته باشیم درست زندگی کنیم !؟ خدا می گوید من می گویم نترس!
«و أبشروا بالجنةالتی کنتم توعدون» غیر از اینکه در سبک زندگی‌تان آرامش قرار می دهم، شما را بشارت می دهم به بهشت و رضوان الهی موعود.
استقامت؛
بدون توسل روزانه - و اگر نشد هفتگی - به اباعبدالله (ع) و بدون این دور هم جمع شدن ها، نمی شود در این جامعه سالم ماند، نمی شود بدون امام حسین حرکت کرد و نبُرید.
وقتی از معنویات دور می شوی، حب امام زمان و اباعبدالله کم کم فراموش می شود، تبدیل به بی تفاوتی می شود و در نهایت به پشیمانی تبدیل می شود!
کسی که از در خانه‌ی امام حسین برود، دیگر به این سادگی بر نمی گردد. مراقب باشید.
این توسل در شیرینی زندگی ما تاثیر دارد.
+ «الذین آمنوا أشدّ حبّاً لله»
عاشق زن و فرزند و دوست و رفیقت باش؛ ولی أشدّ حُبّاً باید برای خدا باشد.
بالاترین درجه‌ی محبت بین علی (ع) و زهرا (س) بود؛ و حضرت علی و حضرت زهرا حُب بین حسین (ع) و زینب (س) را به عنوان حب الگو معرفی می کردند. و دیدیم که در کربلا حضرت زینب (س) أشدّ حُباً لله را چقدر زیبا نشان داد؛ دست زیر بدن مبارک اباعبدالله برد و رو به آسمان گفت «اللهم تقبل منّا هذالقربان».
اگر جایی دنیای تو با خدا تلاقی پیدا کرد، باید دنیا را خط بزنی؛ هرکسی هست، دوست و رفیق و .. چون دارد تو را از خدا دور می کند و این در زندگی ات تلخی می آورد.
اگر سرت به سنگ بخورد و بر گردی هم، دیگر سبک زندگی ات شیرین نیست. قرار شد أشد حُباً تو برای خدا باشد.
+ «الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله بأموالهم و أنفسهم اعظم درجة عندالله و أولئک هم الفائزون.»
کسانی در زندگی به آرامش می رسند کسانی هستند که ایمان می آورند، «و هاجروا» اگر جایی بدی دیدند خودشان را از بدی دور می کنند، ولو اینکه از این شهر بروند. «و جاهدوا» تمام وقت مشغول مبارزه هستند. اگر جواب نگیرند برایشان مهم نیست. «فی سبیل الله» چون در مسیر خداست؛ مقصود تویی کعبه وبتخانه بهانه.
امام (ره) فرمود ببریم پیروزیم، ببازیم پیروزیم.
+ «ألم یعلم بأن الله یری»
دیدن چشم خداوند تبارک و تعالی در زندگی.
بسیاری از ناراحتی ها و غم های ما، بخاطر لایه‌ی پنهان زندگی ماست. چون در لایه‌ی پنهان فکر می کنیم محیط امنی را فراهم کرده ایم و خدا نمی بیند.
برای توی بچه شیعه‌ی امام حسینی خداوند اجازه نمی دهد این شیرینی گناه به دهنت مزه کند. این لایه‌ی پنهان کنار خواهد رفت و زندگی ات را تلخ می کند.
+ «یا ایهاالذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوالله لعلّکم تفلحون»
روی صبر خودتان کار کنید - روی صبر اطرافیانتان کار کنید - ارتباطاتتان را بیشتر کنید.
دستور خداست. مؤمنان همدیگر را دوست نداشته باشند چه کسی را دوست داشته باشند !؟
اباعبدالله (ع) شب عاشورا بیعتش را از همه برداشت، ولی اصحابش چرا ماندند؟ پای همدیگر بایستید.
«واتقوالله» بعد که ارتباطتان را محکم کردید، بخاطر خدا ارتباط داشته باشید. پایه‌ی هم برای گناه نشوید.
تا زندگی‌تان شیرین شود.
+ «کلّا إن الانسان لیطغی أن رأه استغنی»
اگر در دنیا فقط به شما خوش بگذرد، طغیان می کنید. حافظ این آیه را اینگونه سروده : شهری‌ست پر کرشمه و حوران ز شش جهت / چیزی‌م نیست ورنه خریدار هر شش‌ام!
باید در دنیا درد و ناراحتی داشته باشید.
